W świątecznym czasie łatwo ulec emocjom. Kolorowe reklamy, migoczące lampki i wizja czyjejś radości potrafią sprawić, że pomysł w stylu „pies na święta” albo „kot na prezent” wydaje się czymś uroczym.

Jednak im dłużej się nad tym zastanowisz, tym szybciej zauważysz, że decyzja o posiadaniu zwierzęcia powinna wynikać z dojrzałej refleksji, a nie z impulsu.

Pies na prezent – dlaczego warto się zastanowić?

Pies to nie zabawka, tylko istota z emocjami, lękami, potrzebami i temperamentem. Wręczony pod choinkę często trafia do domu, który nie jest na niego gotowy, a konsekwencje mogą ciągnąć się latami. W praktyce największym ryzykiem nie jest sam prezent, a brak realnej gotowości na codzienność.

Zwykle wygląda to tak: pierwszy zachwyt, zdjęcia pod choinką, kilka dni euforii — a potem zderzenie z rzeczywistością. Nagle okazuje się, że pies na święta oznacza wstawanie nocą, wychodzenie w deszczu, naukę czystości, socjalizację i koszty.

Może pojawić się frustracja, bo pies nie zachowuje się zgodnie z oczekiwaniami. Zderzenie marzeń z rzeczywistością jest powodem, dla którego po świętach schroniska notują wzrost porzuceń.

Najczęstsze skutki nieprzemyślanych prezentów:

• problemy behawioralne wynikające z chaotycznego startu życia.
• szybkie oddanie psa lub kota z powodu braku czasu,

Kot na święta – dlaczego to też ryzyko?

Kot, podobnie jak pies, nie jest częstym dodatkiem do prezentów, szczególnie dla dzieci. Kot na prezent brzmi uroczo, ale zwierzę to nie dekoracja, którą dopasujesz do klimatu Świąt. Każdy kot ma własny charakter, poziom wrażliwości i potrzeby, które wymagają spokoju oraz stabilności — a świąteczny chaos jest ostatnią rzeczą, jakiej młode zwierzę potrzebuje.

Najczęściej widuję sytuacje, w której kot przyniesiony do obcego domu w okresie świątecznego zgiełku od razu doświadcza przeciążenia bodźcami. Goście, hałas, zapachy, nowe miejsca — to często początek problemów, które mogą odbić się na jego zaufaniu i zachowaniach przez długie miesiące.

Pies na święta a realna odpowiedzialność

Za każdym takim uroczym prezentem kryją się lata odpowiedzialności. Życie z psem to regularny rytm dnia, nauka, cierpliwość, koszty weterynaryjne, karmy i akcesoriów. I właśnie ten element najczęściej jest pomijany, gdy emocje świąteczne biorą górę.

Kiedy pies pojawia się w domu bez wcześniejszego przygotowania, każdy błąd dorosłych spada później na zwierzę. To ono płaci stresem, lękami, agresją lub wycofaniem. A wystarczy decyzję przesunąć w czasie i podjąć ją świadomie.

Kot na prezent a emocje dzieci

Najczęściej to dzieci są odbiorcami takich niespodzianek. Ale kot na prezent to jeden z najbardziej obciążających pomysłów dla rodzin. Zwierzę nie jest sposobem na naukę odpowiedzialności — odpowiedzialność najpierw musi mieć dorosły, bo tylko on może zapewnić opiekę, gdy zachwyt minie.

Dziecko widzi emocje, nie obowiązki. Widzi futerko, nie weterynarza. Widzi zabawę, nie karmienie, nie sprzątanie, nie planowanie wakacji.

To nie dziecko cierpi później najbardziej, tylko kot lub pies, bo zostaje sam z konsekwencjami dorosłych decyzji.

Co zrobić zamiast dawać zwierzę na prezent?

Jeśli komuś marzy się zwierzę, święta mogą być dobrym momentem, by rozpocząć rozmowę, ale nie samo posiadanie. Lepiej dać czas i nadzieję, niż od razu dać zwierzę.

Możesz:

• podarować voucher na zajęcia edukacyjne o opiece nad zwierzętami,
• zaoferować przedsmak odpowiedzialności jako dom tymczasowy zwierzakom z fundacji,
• zaproponować wspólne odwiedziny w schronisku po Nowym Roku.

Takie podejście buduje świadomość, nie iluzję.

Podsumowanie

Pies na święta albo kot na prezent brzmią jak wzruszająca niespodzianka, ale rzadko prowadzą do szczęścia zwierzęcia. Świąteczne emocje mijają, obowiązki zostają. Lepsza jest decyzja podjęta spokojnie niż prezent, którego konsekwencje mogą zranić żywą istotę.

Często kończy się to tak, że pies na święta czy kot na prezent po kilku tygodniach trafia do fundacji, bo ktoś nie daje rady sprostać obowiązkom. To nie jest wina zwierzęcia. Ono po prostu ląduje w środku ludzkich decyzji, na które nie miało wpływu. Fundacje takie jak nasza poprzez interwencje robią, co mogą, ale każde takie porzucenie to dla nich kolejna trauma do przepracowania i kolejny dom do szukania.